Na zo’n dertig jaar in marketing, sales en communicatie (Oh my, voor mijn gevoel ben ik pas net bezig met volwassen worden. Zegt van alles over mij, maar dat terzijde), ben ik nog steeds op zoek naar de kernvraag: wat wil ik met mijn leven als ik later groot ben? (Dat later groot is met mijn 1,63m trouwens ook niet echt gelukt, maar groot as can be, zeggen we dan maar.)
De afgelopen jaren ben ik in mijn werk steeds meer opgeschoven naar de duurzame sector. Dat begon een jaar of 15 geleden in de afvalbranche en inmiddels werk ik ook voor bedrijven in het drinkwater en de energie. Klinkt misschien niet heel sexy, maar ik vind het superleuk. Het gaat om bedrijven die echt verschil willen én kunnen maken. Leuke sectoren, leuk werk, leuke mensen, uitdagende opdrachten, niks mis mee. Maar toch; wil ik de komende -pak hem beet- vijftien jaar ‘alleen maar’ teksten blijven schrijven? Zou het niet eens leuk zijn om minder ‘productie te draaien’ en echt als adviseur te werken?
Een paar jaar geleden introduceerde de HAN de master circulaire economie en schreef ik daar de webteksten voor. Toen dacht ik direct: dat zou een toffe opleiding zijn! Het lijkt me wel stoer om als 50-plusser alsnog een master-diploma te halen en dan kan ik daarna aan de slag in nog veel leukere interimopdrachten als duurzaamheidsadviseur, verandermanager, enzovoorts. Tijd om (eindelijk!) eens écht volwassen te worden en serieus werk te gaan doen. Helemaal leuk.
Maar, en daar komt ie, zoiets heb je niet zomaar voor elkaar. Twee jaar lang minimaal twintig uur per week studiebelasting betekent omzet inleveren, misschien zelfs klanten gedag zeggen. En daar ben ik slecht in, want ik pak standaard alles aan en verkeer in de luxe-positie dat ik werk zat heb. Ik hou van hard werken en vind (bijna) al mijn klanten even leuk. Mezelf kennende, betekent dat dat ik alles wil blijven doen én een studie ernaast. En dat is niet realistisch, heb ik me laten vertellen door een ex-lector van deze opleiding (toevallig een goede vriend.)
Dus, dilemma! Blijven waar ik ben, lekker in mijn comfortzone, hard werken, veel remote werken vanuit het buitenland en veel omzet maken? Misschien langzaamaan zelfs eens wat rustiger aan gaan doen? Of toch nog één keer een sprong wagen, twee jaar een terugval in omzet accepteren en ontdekken wat er nog meer is?
Die master circulaire economie klinkt als de weg naar echte grote mensen opdrachten. Iets waar ik me tot aan mijn AOW prima mee kan vermaken, in leuke opdrachten bij bedrijven met een duurzame inslag. Met collega's, in plaats van voornamelijk alleen in mijn kantoortje. But than again, dan leg ik mezelf twee jaar vast en kan ik niet op lange workations in de zon. Behaal ik mijn diploma (als het goed is), op mijn 53e, terwijl ik nu ook heel toffe opdrachten krijg en er überhaupt nog nooit iemand naar een diploma heeft gevraagd.
En zo gaat de interne discussie door. Eerst maar eens naar de open avond. Wordt vervolgd!
Comentarios